Anneke Dalinghaus nieuw bestuurslid

Anneke Dalinghaus 

Deze zomer was het 40 jaar geleden dat ik de eed van Hippocrates heb afgelegd om arts te worden. Op dat moment beloofde ik om te zorgen voor zieken, gezondheid te bevorderen en lijden te verlichten. 

Dat heb ik gedaan, en daarvan 30 jaar in een huisartsenpraktijk in Stratum. Daar begon ik in nieuwbouwwijk Gijzenrooi in een noodgebouwtje met 0 patiënten. Het waren avontuurlijke tijden, waarin er nog heel veel ontwikkeld moest worden op huisartsengebied! Denk maar aan de komst van de automatisering, want we noteerden alles nog op een groene kaart. In 1994 begonnen we met een grote dikke computer en internet bestond nog niet…. jaar naar jaar konden we meer communiceren, als eerste met de apotheek waardoor de recepten verstuurd konden worden. 

Vanaf die tijd ging het hard, nu vliegen de data online overal naar toe en kun je razendsnel informatie opzoeken. Ook de mobiele telefoon deed zijn intrede in 1990, nee, geen smartphone, maar een soort draadloze autotelefoon. 

Ik begon in mijn eentje met een parttime assistente, ik eindigde met een heel team van collega’s, praktijkondersteuners, assistentes en een manager op de Lidwinastraat. 

De kijk op de gezondheidszorg is veranderd. Was het in de vorige eeuw vooral de ziekte die behandeld moest worden, bijvoorbeeld welke kanker welke chemo, nu kijken we meer naar de mens achter de ziekte. Dat klinkt logisch, maar we begrijpen nu steeds beter waarom medicijnen bij de ene mens wel en bij de andere niet werken. Vonden we het eerder belangrijk om lang te leven, nu willen we veel meer betekenisvol leven en niet onnodig lang! 

In deze tijd zijn er keuzes te maken, daarvoor zijn we niet meer afhankelijk van de dokter. We begrijpen steeds meer hoe we onze eigen gezondheid kunnen bevorderen. 

Voor mij was die 40 jaar een interessante tijd, waar ik met veel plezier een leven opbouwde, samen met mijn Ruud en drie prachtige zonen. Inmiddels zijn er kleinkinderen en ben ik met pensioen. Mijn gezondheid is nog goed. Als ik dit woordje “nog” intik, realiseer ik me des te meer dat het leven eindig is. Als huisarts ben ik vaak met de eindigheid van het leven geconfronteerd, hetgeen voor mij de waardevolste contacten met mensen waren. Met deze ervaring hoop ik bij De Eik mensen te steunen, die te maken krijgen met kanker. 

Een grote hobby, naast mijn werk, is het schilderen. Een schilderij geeft het leven kleur, op allerlei manieren. Mogelijk kan ik hiermee ook bij De Eik mensen inspireren. 

Nu de Corona tijd grotendeels achter ons ligt, kunnen we weer bij elkaar komen op De Eik. Daar hoop ik jullie allemaal te ontmoeten. We hebben veel plannen voor activiteiten, ook op gebied van bewegen. Het is belangrijk om dit bewegen op plaatsen te doen, waar er rekening gehouden wordt met de beperkingen die er zijn. Samen iets doen geeft plezier en energie. 

Na 40 jaar werken wordt het tijd om de opgedane ervaring te gebruiken om iets anders te doen en daarvoor lijkt me Inloophuis de Eik een geschikte plek. 

Ik hoop jullie daar snel te ontmoeten. 

Groet, Anneke Dalinghaus